37. It's A New Day.

PROSZĘ, PRZECZYTAJ TO!

- Zwracajcie mi uwagę, jak zauważycie jakieś błędy, bo chcę pisać co raz lepiej :) 

- Jeśli chcesz, żebym Cię informowała to napisz w komentarzu albo na twitterze.
- Założyłam ask'a, więc jak coś, to tu zadawajcie pytania: http://ask.fm/FolllowMeJB

- Mogłabyś polecić to tłumaczenie znajomym albo komuś na tt?

- Ponieważ nie mam planów na wakacje, całe 2 miesiące siedzę w domu, możecie się spodziewać rozdziałów częściej! :)
SKOMENTUJ!

__________________________________

Justin stał, czekając na odpowiedź Scootera, ale się nie doczekał.

-         Nigdy więcej się tak do niej nie odzywaj! Groziłeś jej? – oczy Justina pociemniały.

-         Nie potrzebujesz jej! Jest niczym innym, niż przeszkodą. Musisz być skupiony na trasie!

-         Pilnuj swojego cholernego interesu! Co zamierzałeś zrobić? Odwieźć ją z powrotem do domu w środku nocy, jeśli nie trzymałaby się z daleka ode mnie? Uważaj, co do niej mówisz. Jest moją dziewczyną. Nie musisz jej lubisz, ale będziesz ją szanował! – Justin wskazał na mnie.

Zaczynałam się denerwować.

-         Powinnam już iść. – odwróciłam się na pięcie i skierowałam w kierunku drzwi.

-         Nie! Ri, czekaj! – Justin pobiegł za mną.

-         Justin, nie mogę tego robić! – przyspieszyłam.

-         Robić czego?! – chwycił mnie za ramię.

-         Wchodzić pomiędzy ciebie i twoją karierę! – powiedziałam sfrustrowana.

-         Nie wchodzisz! To, że Scooter nie zgodził się na nasz związek nic nie oznacza! – próbował mnie przekonać. – Nie możemy wszystkich o to prosić. Nie powinno cię obchodzić, co ludzie myślą.

-         Trudno o to, jak ludzie mówią ci w twarz takie rzeczy! – broniłam się.

-         Takie życie nie jest zawsze łatwe. Nikogo nie jest. – przemówił.

-         Nie zgadzałam się na takie gówno! – wzięłam włosy z twarzy.

-         Czy ty w ogóle chcesz ze mną być? – złagodniał.

-         Oczywiście, nawet w to nie wątp. – powiedziałam i spojrzałam w ziemię.

-         Więc bądź ze mną.

-         Jestem. – szepnęłam.

Powoli, ale pewnie nasze oczy się spotkały. Justin przybliżył się do mnie, a ja spojrzałam na niego. Justin nachylił się i delikatnie pocałował mnie w usta.

-         Musimy wrócić do środka. – widziałam kilka flash’y w każdym kierunku.

Justin chwycił mnie za rękę i uciekliśmy do środka budynku.

-         Przepraszam za to.

-         To nie twoja wina. – poprawiłam włosy i popatrzyłam z powrotem na stado ludzi.

Scootera nie było nigdzie dookoła. Ujrzałam nagle Sammie siedzącą na ławce.

-         Cholera! – zasłoniła oczy przed paparazzi.

Justin poprowadził nas na plan. Zobaczyłam Scootera, który spojrzał się na mnie, jakby chciał mnie zabić. Odwdzięczyłam się tym samym.

-         Teraz jesteś niemiła? – Justin się zaśmiał z mojej miny. Wskoczyłam na krzesło. – Kiedy Scooter się z tobą pokłócił?

-         Jak znalazł cię w moim łóżku tego ranka. – Justin spojrzał w kierunku Scootera.

Chwyciłam go za rękę.

-         Proszę, nie. Możemy sobie po prostu odpuścić? Mam dosyć kłótni na dzisiaj. – spojrzałam na Sammie. Wzruszyła ramionami.

-         Ok, babe.

-         Lubię jak to mówisz. – jęknęłam.

-         Co? – uśmiechnął się i dziobnął mnie w usta.

-         Babe. – szepnęłam w kierunku jego ust.

-         Też to lubię. – poczułam jego oddech na moich ustach zanim przed tym, jak mnie znowu pocałował. Odsunął się.

-         Wyglądasz dzisiaj naprawdę dobrze. – skomplementowałam go i chwyciłam jego koszulkę, żeby przysunął się do mnie z powrotem. Justin umieścił ręce na moim udzie i znowu spojrzał na moje usta. Obserwowałam jego wzrok.

-         Dziękuję. Więc ty – powiedział ochrypłym głosem. Nie chciałam niczego innego, niż zerwać z niego koszulkę, ale musiałam się powstrzymać.

-         Idź dokończyć. – kazałam, pomimo tego że chciałam go mieć całego dla siebie. Jęknął i wrócił do pracy.

-         Nigdzie nie odchodź! – powiedział.

-         Zostaję tutaj. – wskazałam na moje siedzenia. Czułam, jak Scooter się na mnie gapił, ale nie przejmowałam się tym. Justin mnie tu chce. Ja chcę tu być. Nigdzie się nie wybieram.

-         Scooter już nie pieprzy tu głupot. – Sammie oznajmiła mnie, grając na swoim telefonie. – Powinieneś był skopać mu tyłek, a nie zostawić Ri. – krzyknęła do Justina.

-         Nie czułam się, jakbym mu przeszkadzała, wiesz? – oglądałam pracującego Justina.

-         Nie możesz pokazać hejterom słabości.

-         To się już nie zdarzy. – wyprostowałam się.

-         Spotykasz się teraz z Justinem. Będzie jeszcze gorzej. Suki pojawią się znikąd i będą hejtować. Nie pokazuj im słabości. Właśnie tego chcą.

Wzięłam do siebie każde słowo, które powiedziała Sammie.

„Dziś jest nowy dzień.” Popatrzyłam przed siebie.