7. Professional.

NIE ZAPOMNIJ O KOMENTARZU! :)

-         Uh taak. Moje klucze. Dzięki. – ukryłam twarz ręką i chwyciłam je.

-         Marissa, tak? – zmarszył brwi.

Whoa, czy Justin Bieber właśnie wypowiedział moje imię? Odchylił trochę głowę. Zamknęłam oczy i potrząsnęłam głową, żeby się otrząsnąć.

-         Yea. – potrząsnęłam kluczami.

-         Zaskoczyłaś mnie dzisiaj. – przyznał.

-         To dobrze?

-         Tak, bardzo dobrze. – spodobał mi się jego wyraz twarzy.

-         To była determinacja, żeby spełnić swoje marzenia.

-         Więęęc, jestem częścią twoich marzeń? – ugryzłam się w język.

-         Cóż… um.

-         Okej, rozumiem. Tylko z tobą pogrywałem. – zachichotał. Moje policzki zaczęły się palić.

-         Dzięki za klucze. Nie zawiodę cię.

-         Justin, musimy iść. – ktoś krzyknął.

-         Do zobaczenia później. Nie mogę się doczekać, aż pokażesz mi co jeszcze potrafisz. – powiedział i odszedł.

-         Nie mogę się doczekać, aż ci pokażę. – założyłam torbę na ramię i wyszłam, w innym kierunku.

Spojrzałam przez ramię, Justin patrzył w moim kierunku. Wiedział, że złapię go, jak mnie obserwuje. Poszedł w odwrotną stronę.

Około 30 minut później, wróciłam do domu z McDonalds’a. Weszłam do domu, tryskając pozytywną energią. April wstała z kanapy, po czym chwyciła mnie za ramiona i potrząsnęła.

-         Jak poszło?!

-         Nie poszło. – skłamałam, trzymając się za czubek nosa.

-         Co?! Pracowałaś tak ciężko! Zasługujesz na to o wiele bardziej, niż ktokolwiek inny, Ri! – na jej oczach pojawił się gniew.

Położyłam róże na stole. Uśmiech przeszedł przez moją twarz.

-         Dostałam się. – przyznałam się. April odepchnęła mnie.

-         Nie pogrywaj tak ze mną! Myślałam o tym cały dzień!

-         Udało się. Tak się cieszę! -  pokręciłam biodrami.

April zawiesiła się na mojej szyi, dusząc mnie.

-         Tak się cieszę! Nie mogę uwierzyć! – odepchnęłam mnie kolejny raz.

-         Przestaniesz mnie odpychać? Chcesz mnie połamać?! Sama nie mogę w to uwierzyć, ale opowiem ci, co się stało… - usiadłam. April poszła do kuchni, ale dalej się słyszałyśmy.

-         Co się stało?

-         Ta dziewczyna popchnęłam mnie na ziemię, podczas przesłuchania. – April odwróciła głowę do mnie.

-         Skopałaś jej tyłek?!

-         Nie. To był przypadek. Przeprosiła i w ogóle, ale kazałam kolesiowi puścić piosenkę ponownie. – pstryknęłam palcami.

-         Zrobili to?

-         Taa! Potem zrobiłam wszystko, co mogłam. Szczerze, nie mogę powiedzieć, jak jestem szczęśliwa. – zakryłam twarz rękoma.

-         Chcę przyjść na jakąś twoją próbę.

-         Jasne. – zaczęłam jeść.

-         Więc, Justin jest słodki osobiście? – April zrobiła serce z jej rąk.

Wbiłam wzrok w stół i uśmiechnęłam się.

-         Ta, jest. Rozmawiałam z nim na przesłuchaniu. Będę zestresowana, pracując z nim, ale jestem gotowa.

-         Może mogłabyś pokazać mu kilka ruchów. – zapytała.

-         Stop, ma być profesjonalnie.

-         Jak chcesz. Jestem z ciebie dumna, mimo wszystko.

-         Dzięki.

-         Tylko dlatego, że ci się udało, nie znaczy, że możesz odpuścić. Masz dużo do zaoferowania!

-         Masz rację!

-         Ale nie zapomnij o mnie, jak wyjedziesz.

-         Nigdy o tobie nie zapomnę. – odchyliłam głowę w jej kierunku.

-         Więc powiedz mi, co będzie z tobą i Lando.

     -      Nie wiem. Nie myślałam o tym. – otarłam czoło.


______________________________

Jeśli chcesz, żebym Cię informowała napisz na tt, albo w komentarzu. 
Następne dwa rozdziały w poniedziałek/ wtorek. Zobaczy się :)  
Myślałam nad jednym komentarzem, który dostałam i stwierdziłam, że będę dodawała po 2 rozdziały.  
*Skończyły mi się ferie, czyli rozdziały będą rzadziej publikowane :c
*Jakbyście mogły być tak miłe, to możecie polecić komuś to opowiadanie (:
autorka: @doeneseya
tłumaczenie, ja: @FolllowMeJB
oryginał: http://www.wattpad.com/16418666-body-rock-7-professional